Kadra merytoryczna zatrudniona w projekcie „Dom Małopolskich Gospodyń jako instytucja kultywowania autentycznych tradycji ludowych”
Monika Dudek – prowadząca warsztaty integracyjne na spotkaniu informacyjnym, wraz z kapelą – etnolog, regionalistka, pasjonatka folkloru, śpiewaczka i tancerka. Prezeska fundacji Kobieta w Regionie, z siedzibą w Tenczynku, społeczniczka, animatorka kultury. Laureatka ogólnopolskich festiwali w kategorii śpiewak ludowy, solista: Przeglądu „Krakowski Wianek” w Szczurowej (2014), Festiwalu „Sabałowe Bajania” w Bukowinie Tatrzańskiej (2014), Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu nad Wisłą (2014). Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie dokumentacji pieśni krakowskich w Gminie Krzeszowice. Liderka Kapeli Dudek Lewicki, kwalifikowana instruktorka polskich tańców ludowych i narodowych, choreograf Zespołu Tańców Świata ZDROJANIE w Krzeszowicach. Prowadzi warsztaty taneczne oparte na polskim i karpackim folklorze, warsztaty tańców w kręgu z regionu całej Europy. Wraz z Kapelą Dudek Lewicki (skrzypce, akordeon, bęben) prowadzą potańcówki ludowe i warsztaty taneczne przy muzyce na żywo, integrujące zebraną społeczność. Animują zabawy tak na dużych imprezach plenerowych (Etnomania) jak i małych kameralnych spotkaniach z dziećmi, młodzieżą i seniorami. Ich program „Biesiada Krakowska” to sposób na popularyzację tradycyjnych pieśni krakowskich, w przystępnej formie, w szerokim gronie, ale z dużym naciskiem na wierność tradycji i wysoki poziom wykonania. Wszyscy członkowie kapeli to profesjonaliści.
Elżbieta Porębska–Kubik – prowadząca wykład etnograficzny dot. wieńców dożynkowych.
Etnograf, absolwentka Katedry Etnografii Słowian Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przez wiele lat animator kultury i etnograf główny specjalista w Krakowskim Domu Kultury „Pałac pod Baranami”, Wojewódzkim Ośrodku Kultury w Krakowie, Małopolskim Ośrodku Kultury w Krakowie, wspólpracownik Małopolskiego Instytutu Kultury (2002-2013). Badacz , autor opracowań, konsultant etnograficzny i juror w wielu przeglądach na terenie woj. małopolskiego z zakresu etnografii, głownie folkloru, tradycyjnych zwyczajów i obrzędów, sztuki ludowej i rzemiosła, teatru ludowego.W projekcie Wirtualne Muzea Małopolski autor opracowania: Ścieżka ginących zawodów oraz W CZASIE I PRZESTRZENI. Racjonalne i Ponadzmysłowe. Krótka podróż po czasie i przestrzeni w kulturze ludowej.
Bogadan Chara – prowadzący prezentację „Stare gatunki roślin – powrót do tradycji” – rolnik ekologiczny.
Prowadzi gospodarstwo, które objął po rodzicach od 1982 roku. Od 2004 roku jego gospodarstwo ma certyfikat rolnictwa ekologicznego wydany przez EKOGWARANCJĘ o nr. 1070. Gospodarstwo to było zawsze gospodarstwem tradycyjnym, czyli takim w którym były świnki, krówki, kury, koń i w którym nawet plewy były wykorzystywane na pasze. Jego ojciec był dobrym rolnikiem, wprowadzał nowinki do gospodarstwa a w czasach powojennych prowadził szkółki rolnicze dla innych rolników. Był dla pana Bogdana wzorem do naśladowania i nauczył go wszystkiego co powinien umieć niezależny gospodarz, czyli nie tylko uprawy i hodowli zwierząt ale również małego budownictwa, budowy i naprawy maszyn rolniczych itd. Przy prowadzeniu gospodarstwa zmienił sposób gospodarowania na ekologiczny z powodu pogarszającej się już wtedy jakości żywności w sklepach. Początkowym założeniem było że będzie produkować na własne potrzeby i powoli dążyć do samowystarczalności a spadek plonów zrekompensuje dodatkowa dopłata do upraw ekologicznych. Pan Bogdan zaczął interesować się zdrowym odżywianiem, brał udział w wielu szkoleniach dotyczących rolnictwa ekologicznego i małego przydomowego przetwórstwa. Jednocześnie gromadził różne maszyny i urządzenia przydatne do małego przetwórstwa ( niektóre z nich były już w gospodarstwie). Po przestawieniu gospodarstwa na ekologiczne szybko zauważył, że niektóre z roślin są mało przydatne w uprawie ekologicznej ze względu na zbyt dużą wrażliwość na choroby, suszę i duże zapotrzebowanie pokarmowe. Zaczął dociekać dlaczego tak się dzieje – pytał innych rolników, doradców rolnych, szukał informacji w książkach i internecie. W efekcie zainteresowały go stare gatunki roślin które właśnie idealnie pasują do takiej uprawy jaką prowadzili ojcowie i dziadowie. Na dzień dzisiejszy w gospodarstwie pana Bogdana Chary uprawia się takie „stare gatunki roślin” jak: ORKISZ -bardzo stara odmiana pszenicy rozsławiona dawno przez św. Hildegardę jako wszech-zioło; PŁASKURKA – starsza siostra orkiszu, daje niskie plony ale jest bardzo smaczna i dobra jako dodatek do chleba orkiszowego; SAMOPSZA- najstarsza siostra orkiszu, mówi się że kto posmakuje samopszy ten już nie chce innej pszenicy; PSZENICA WYSOKOLITEWKA- przedwojenna Polska pszenica, duże jasne ziarno, uprawiana u nas prawie przez cały powojenny czas; PROSO – kasza jaglana ceniona jest bardzo przez wszystkich lekarzy naturalistów, jako jedyna z kasz nie zakwasza organizmu; GRYKA – bardzo ważna ze względu na właściwości odchwaszczające, poza tym w gospodarstwie mają maszynę do robienia kaszy gryczanej; LĘDŹWIAN- stara, zapomniana odmiana grochu, bardzo odporna na suszę, choroby i szkodniki; LNICZNIK (lnianka, rydz) – stara odmiana rzepaku nieuprawiana ze względu na niskie zbiory, daje smaczny i zdrowy olej na zimno,do sałatek i do chleba; AMARANTUS – zboże XXI wieku lub złoto inków – tak się o nim mówi. Posiada dużo białka, magnezu i żelaza. Dodatek żywieniowy wzmacniający odporność organizmu; LEN – ceniony za dużą ilość błonnika i olej z dużą zawartością kwasów omega 3. Pan Bogdan Chara wierzy w siłę starych roślin, w ich odporność i jakość biologiczną, która jest wstanie zapewnić organizmowi wszystkie pierwiastki potrzebne do utrzymania zdrowia i wzmocnienia systemu odpornościowego. Zboża przerabia na starych(niektóre maszyny są z XIX wieku) prostych maszynach na mąki, kasze, płatki a z lnicznika i lnu olej. W jego gospodarstwie są też krowy, a z uzyskanego mleka robi masło, ser twarogowy i podpuszczkowy. Specjalnością gospodarstwa pana Chary w kuchni jest chleb orkiszowy na zakwasie.
Magdalena Starzec – prowadząca warsztaty śpiewacze – Specjalistka emisji głosu, absolwentka Akademii Muzycznej w Bydgoszczy na wydziale” Edukacji muzycznej i Dyrygentury Chóralnej” mająca wieloletnie doświadczenie w nauczaniu emisji głosu, prowadząca kursy w wielu miejscach kraju , prowadząca 5 zespołów chóralnych. Od kilku lat współpracuje z grupami folklorystycznymi, grupami regionalnymi i zespołami regionalnymi. Specjalizuje się w prowadzeniu wiejskich grup śpiewaczych, repertuar buduje na tradycyjnych pieśniach ludowych i obrzędowych.
Specjaliści prowadzący warsztaty wyjazdowe.
dr hab. Stanisław Węglarz – etnolog, zamieszkały w okolicach Starego Sącza, z dala od ośrodków uniwersyteckich, a mimo tego z uporem i powodzeniem prowadzi badania etnograficzne, uczestniczył w konferencjach naukowych, publikuje, zyskuje uznanie w środowiskach etnologów związanych z najważniejszymi uniwersytetami w Polsce. Do tej pory jest autorem 82 publikacji naukowych, w tym 2 książek, oraz popularnonaukowych, aktywnym uczestnikiem 23 konferencji krajowych i międzynarodowych, autorem i uczestnikiem wielu projektów badawczych.
„Jest etnologiem, znanym mojemu pokoleniu przede wszystkim z artykułów w rodzaju (wspólnie z Czesławem Robotyckim) Chłop potęgą jest i basta, który przez jednych został uznany za pierwszy zwiastun ponowoczesności w etnografii polskiej, przez innych za kolejną, na szerszą skalę nieskuteczną próbę zerwania z pojmowaniem etnografii jako Volkskunde. (…) Trudno przecenić wagę jego tekstów dla rozwoju polskiej etnografii. Wśród prac, które zaważyły na moim rozwoju naukowym nie potrafiłabym wskazać wielu o porównywalnym znaczeniu“. prof. dr hab. Joanna Tokarska-Bakir (UW)
Aleksander Smaga – etnomuzykolog, główny specjalista ds. muzyki, kierownik IV Studium Folklorystycznego, juror przeglądów i konkursów muzycznych (konkurs Muzyk, Instrumentalistów, Śpiewaków Ludowych i Drużbów Weselnych DRUZBACKA (Podegrodzie), Małopolskie Warsztaty dla Akustyków
Zofia Skwarło – konsultant ruchu folklorystycznego Absolwentka Technikum Rolniczego w Nawojowej, Akademii Rolniczej w Krakowie, Studium Folklorystycznego przy Wojewódzkim Ośrodku Kultury w Nowym Sączu. Po ukończeniu studiów pracowała na Akademii Rolniczej w Krakowie. Od szkoły średniej jest związana z ZMW. Od 1981 r. pracowała w Zarządzie Wojewódzkim Związku Młodzieży W ZMW była głównie odpowiedzialna za kulturę oraz za ZMW w szkołach. Była inicjatorką i organizatorką kursów humanistycznych dla młodzieży wiejskiej, Niedzielnych Uniwersytetów Ludowych. Wspólnie z Leonem Zegarlińskim była też inicjatorką i organizatorką m.in. Festiwali Kultury Młodzieży Szkolnej na szczeblu wojewódzkim i ogólnopolskim, Wojewódzkiego Festiwalu Kultury Młodzieży Wiejskiej, przeglądów kolędniczych, warsztatów artystycznych młodzieży na szczeblu wojewódzkim i ogólnopolskim. Była współorganizatorką i członkiem komisji oceniającej konkursu na najczystszą wieś woj. nowosądeckiego. Rozwinęła też działalność w Towarzystwie Uniwersytetów Ludowych (od 1981); na I Krajowym Zjeździe odrodzonego TUL została wybrana wiceprezesem. Od 1987 roku, po ukończeniu Studium Folklorystycznego, została zaproszona przez dyr. Antoniego Malczaka do pracy w Wojewódzkim, a następnie Małopolskim Centrum Kultury SOKÓŁ w Nowym Sączu, w Dziale Kultury Ludowej. Jest instruktorem, choreografem i reżyserem oraz autorem scenariuszy widowisk folklorystycznych.
Agnieszka Dudek – prowadząca warsztaty taneczne/ opiekun merytoryczny Domu Małopolskich Gospodyń – choreograf, instruktor tańca. Ukończyła 1999 – 2001 – Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Centrum Animacji Kultury – Instruktor Tańca. 2002 – 2007 – Uniwersytet Śląski, Wydział Etnologii i Nauk o Edukacji, Magisterskie Studia z zakresu Animacji Społeczno-Oświatowej, 2007 – 2008 – Uniwersytet Warszawski, Wydział Zarządzania, Podyplomowe Studia Menedżerskie. Od 2009 – obecnie – Członek Komisji oceniającej i konsultującej Polskie Tańce w Związku Młodzieży Wiejskiej na Festiwalu Kultury Młodzieży Wiejskiej. Szkoleniowiec z zakresu tańców ludowych, historycznych i technik tanecznych (Od 2009 Librus). Asystent podczas Seminarium Polskich Tańców Mieszczan Żywieckich i Śląskich z Japończykami, 2007 i 2008. Choreograf i instruktor zespołów Zespół Pieśni i Tańca Wadowice(1998-2002) Zespół Pieśni i Tańca Ziemia Myślenicka (2002-2007). Udział w festiwalach folklorystycznych między innymi w Tarnopolu (Ukraina), Kaustinen (Finlandia), New Delhi (Indie), Tydzień Kultury Beskidzkiej. Jesień Tatrzańska. Certyfikat CIOFF dla zespołu 2006. Teatr Studio Mobile – Estrada – 1992-1996. Od 1984 roku bierze udział w warsztatach tanecznych – tańców ludowych i charakterystycznych w Polsce i Europie. Realizacja ruchu do amatorskich spektakli teatralnych (Teatr im. Karola Wojtyły, Teatr przy drodze) i amatorskich filmów opartych o tematykę ludową (m.in. Wesele utopców).
Agnieszka Węgrzyn – koordynator projektu
Prezes Stowarzyszenia Gospodyń Wiejskich w Głogoczowie. Społecznik, lider lokalnej społeczności, koordynator projektów. W ramach działań Stowarzyszenia m.in. koordynatorka projektów dofinansowywanych ze środków zewnętrznych takich jak:
– „Ludowa Moda – Gospodynie i Przedszkolaki kultywują lokalne zwyczaje”.Partner projektu: Przedszkole Samorządowe w Głogoczowie. Wartość projektu: 36 tys. zł.
– „Aktywny Głogoczów – partnerstwo trójsektorowe na rzecz rozwoju przedsiębiorczości społecznej” realizowany w ramach PO FIO 2012 we współpracy z Miastem i Gminą Myślenice. Wartość projektu: 111 tys. zł.
– „Głogoczów-wieś jak Dzwon. Rozwój partnerstwa na rzecz budowania miejscowości tematycznej”- realizowanyw ramach PO FIO we współpracy z Myślenickim Ośrodkiem Kultury i Sportu oraz Zespołem Placówek Oświatowych w Głogoczowie. Wartość projektu: 99 tys. zł.
W 2014 roku prowadziła prelekcje dotyczące dobrych praktyk w działalności Stowarzyszeń Gospodyń Wiejskich na spotkaniach organizowanych przez Marka Sowę, Marszałka Województwa Małopolskiego, w ramach programu „Grant na start”. Radna Rady Miejskiej w Myślenicach, kadencja 2010-2014 i 2014-2018; Członkini Komitetu Społecznego „Głogoczów Razem” – od grudnia 2011; Zastępca Przewodniczącej Rady Rodziców przy Zespole Placówek Oświatowych w Głogoczowie – rok szkolny 2010/2011, 2011/2012; Przewodnicząca Rady Rodziców przy Zespole Placówek Oświatowych w Głogoczowie – rok szkolny 2009/2010. Bardzo dobra organizatorka i koordynatorka, działa na rzecz aktywizacji społeczności Gminy Myślenice. Od roku 2011-wolontariuszka Stowarzyszenia Wiosna w ramach projektu „Szlachetna Paczka”. W lutym 2012 – Człowiek Miesiąca myślenickiego miesięcznika Sedno za bezinteresowną pracę na rzecz dobra innych ludzi. Wcześniej prywatny przedsiębiorca, obecnie od 2014 roku, pracownik Fundacji Biuro Inicjatyw Społecznych, koordynatorka projektu „Fundusz Inicjatyw Obywatelskich -Małopolska Lokalnie” i ekspert oceniający wnioski w ramach konkursu na minigranty „FIO-Małopolska Lokalnie”.
Projekt „Dom Małopolskich Gospodyń jako instytucja kultywowania autentycznych tradycji ludowych” jest realizowany przy wsparciu finansowym Województwa Małopolskiego oraz Miasta i Gminy Myślenice.
